als er iemand was zoals jij, hoefde jij er niet te zijn….
Deze uitspraak van de joodse filosoof Martin Buber, is een van de mooiste die ik ken.
Ik vind het zo mooi omdat het simpelweg aangeeft dat het unieke van ieder mens het uitgangspunt is in zijn of haar leven en werk. Niets meer en niets minder. En dan zeg ik simpelweg, maar het blijkt vaak het aller moeilijkste. In mijn werk als coach en trainer kom ik voortdurend mensen tegen die niet durven vertrouwen op hun eigen wijsheid, die zichzelf groter of kleiner maken dan ze zijn, die zouteloze compromissen sluiten tegen beter weten in, die vastzitten in gewoontepatronen die hen niet dienen, of zich laten leiden door zorgen voor morgen. Er is moed voor nodig om authentiek en autonoom te zijn, en daar help ik graag bij.
Een + een = drie
Zelf heb ik mijn eerste werkervaring opgedaan bij KPN; een enorme organisatie die ik heb ervaren als een verwikkeling van anonieme processen en procedures, waar de geïnspireerde stemmen verdwenen in logge overlegstructuren, en waar de ene reorganisatie nog niet voorbij was, of de volgende stond op stapel…. Alle reden dus om mopperig langs de kant te gaan staan, of om met rebelse vechtlust je eigen ding te blijven doen, of de organisatie daar nou bij gebaat was of niet. In deze context heb ik ontdekt hoe heerlijk het is om eenvoudige vragen te stellen als “wat willen we eigenlijk bereiken?”, en “hoe gaan we dat dan doen en met wie?”. Ik vond mijn inspiratie en invloed. Door het zoeken naar creativiteit binnen de realiteit, door samenwerkingsrelaties aan te gaan die meerwaarde hadden en door krachten te bundelen. Dat geef ik door in mijn trainerschap.
Woorden worden gebruikt, om communicatie te voorkomen
We lullen wat af…. Als kind begreep ik niet waar het allemaal over ging. Want ik zag wat anders dan wat ik hoorde. Ik dacht dat het aan mij lag. Later begreep ik de uitspraak van Harold Pinter: er wordt zoveel gepraat om echt contact uit de weg te gaan… Jammer. Want ik houd van taal, maar bij voorkeur van klare taal. Dat kan ik kwijt als ik schrijf (“Pit & Passie voor vermoeide heldinnen” (2010). En ik houd ook van contact, bij voorkeur waarachtig contact, en dat kan ik kwijt in mijn coaching en training. Door mijn opleiding Integrale Toegepaste Psychologie heb ik instrumenten ontwikkeld die ten dienste staan van mijn werk met mensen. Door mijn liefde voor honden heb ik nonverbale gedrag (en leiderschap)leren waarnemen zonder oordeel. Zoals een hond een mens kan “lezen”, is indrukwekkend en leerzaam.